Android

Δύο νέοι νόμοι που πρότεινε το Κογκρέσο πιθανώς δεν θα προστατεύσουν τα παιδιά τόσο πολύ γιατί θα βλάψουν τις επιχειρήσεις μεγάλες και μικρές.

Zeitgeist: Moving Forward (2011)

Zeitgeist: Moving Forward (2011)
Anonim

Δύο νομοσχέδια που εξετάζονται σήμερα περιλαμβάνουν την ίδια γλώσσα: η υπηρεσία ηλεκτρονικών επικοινωνιών ή η υπηρεσία απομακρυσμένης πληροφορικής διατηρούν για χρονικό διάστημα τουλάχιστον δύο ετών όλα τα αρχεία ή άλλες πληροφορίες που αφορούν την ταυτότητα ενός χρήστη μιας προσωρινής διεύθυνσης δικτύου που η υπηρεσία εκχωρεί σε αυτόν τον χρήστη.

Οι λογαριασμοί S.436 στη Γερουσία και HR1076 στο Σώμα, είναι και οι δύο με τίτλο "Διακοπή Διαδικτύου για τους ενήλικες που διευκολύνουν την εκμετάλλευση του σημερινού Νόμου για τη Νεολαία του 2009" ή του "Νόμου για την Ασφάλεια". Ακριβώς όπως ένα άκρο, μισώ τα χαριτωμένα ονόματα που χρησιμοποιούνται για να προσπαθήσουν να κάνουν μια αμφισβητήσιμη νομοθεσία όπως αυτή φαίνεται φιλική.

Για έναν πάροχο υπηρεσιών Διαδικτύου η απαίτηση υλοτομίας μπορεί εύκολα να επιτευχθεί, αν και όχι χωρίς σημαντικό νέο κόστος. Είναι αυτή η ιδέα κάποιου οικονομικού ερέθρου;

Αλλά τι γίνεται με τον αυξανόμενο αριθμό επιχειρήσεων που προσφέρουν δωρεάν Internet στους πελάτες και ακόμη και στο ευρύ κοινό; Και πώς μπορώ να διατηρήσω τέτοιες εγγραφές αν έρχεστε στο σπίτι μου και σας δίνω έναν κωδικό πρόσβασης για το σημείο πρόσβασής μου;

Πολλές δημόσιες βιβλιοθήκες παρέχουν δωρεάν πρόσβαση στο Διαδίκτυο στους προστάτες, συμπεριλαμβανομένων των ατόμων με χαμηλό εισόδημα και των ανέργων. Φαίνεται ότι κάθε ένας από αυτούς τους χρήστες πρέπει να αναγνωρίζεται θετικά και να συνδέεται με μια διεύθυνση IP.

Πώς θα χειριστεί αυτός ο νόμος τις τηλεφωνικές κλήσεις VOIP; Θα πρέπει επίσης να καταγράφονται τα στοιχεία κλήσης;

Επειδή αυτοί οι λογαριασμοί σχετίζονται με την "προστασία των παιδιών μας", η νομοθεσία πιθανόν να περάσει. Το στοίχημα μου, ωστόσο, είναι ότι στην πράξη τα συλλεχθέντα δεδομένα δεν θα χρησιμοποιηθούν για την καταπολέμηση της εκμετάλλευσης των παιδιών σχεδόν τόσο συχνά όσο χρησιμοποιούνται σε άλλους τύπους ερευνών.

Διαφωνώ με τον συνάδελφό μου PC World, τον Scott Nichols όταν αυτός λέει: "Αναρωτιέμαι περισσότερο για την αποτελεσματικότητα αυτού του νομοσχεδίου.Θα μου φαίνεται ότι όλα αυτά που θα διατηρηθούν είναι η ταυτότητα του ποιος χρησιμοποίησε μια δυναμική διεύθυνση IP σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή.Το νομοσχέδιο είναι αρκετά διφορούμενο ότι μπορεί να μην περιέχει καμία πληροφορία σχετικά με τη δραστηριότητα αυτού του ατόμου, που μου φαίνεται κρίσιμο μέρος για να καθοριστεί αν κάποιος ασκεί παράνομες δραστηριότητες. "

Ενώ ο Scott έχει δίκιο όσο πηγαίνει, το στοίχημα μου είναι ότι οι πληροφορίες που συλλέγονται θα χρησιμοποιηθούν ως επί το πλείστον όταν είναι ήδη είναι γνωστό ότι κάποιος έχει κάνει κάτι - όπως η λήψη παιδικής πορνογραφίας ή έχει στείλει μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σε μια τρομοκρατική κυψέλη - και η επιβολή του νόμου χρειάζεται μόνο να γνωρίζει ποιος το έκανε.

Αυτό μπορεί να αναιρέσει εν μέρει τις προφανείς ανησυχίες σχετικά με την ιδιωτικότητα. Αντί να κοσκινιστούν τα ιστορικά περιστατικά όλων των χρηστών που αναζητούν εγκλήματα, η αστυνομία θα αναζητούσε μόνο για να δει ποιος χρησιμοποίησε μια συγκεκριμένη διεύθυνση IP τη συγκεκριμένη στιγμή που διαπράχθηκε ένα αδίκημα.

Η λογική επέκταση αυτού θα ήταν να απαιτηθεί κάθε τηλεφωνητής να αναγνωρίζεται θετικά και να τηρείται ημερολόγιο κάθε τηλεφωνικής κλήσης που τοποθετείται. Εάν εξακολουθώ να περιηγείστε χρησιμοποιώντας το iPhone ή τον οικιακό υπολογιστή μου, θα χρειαστεί να κρατήσω ένα ημερολόγιο;

Νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ότι αυτό αποτελεί παράλογη επιβάρυνση και εισβολή της ιδιωτικής ζωής, παρά το θετικό αποτέλεσμα που μπορεί να έχει για το

Αν το Κογκρέσο προτίθεται να συλλέξει αυτές τις πληροφορίες για την επιβολή του νόμου και δεν λέω ότι είναι αναπόφευκτα κακή ιδέα, θα πρέπει να αναδιοργανώσουμε το Διαδίκτυο για να συλλέξουμε αυτές τις πληροφορίες αυτόματα. Θα μπορούσαμε όλοι να συνδεθούμε χρησιμοποιώντας τα νέα μας εθνικά δελτία ταυτότητας, να επιβεβαιώσουμε την πίστη μας στον Big Brother και να επικοινωνήσουμε με ασφάλεια, γνωρίζοντας ότι κάποιος παρακολουθεί πάνω μας.

Παρόλο που δεν έχω πρόσβαση σε εγκληματίες και γενικά έχω υποστηρίξει εύλογες οι νόμοι περί τηλεχειρισμού και η άλλη επιτήρηση, αυτό που προτείνεται εδώ φαίνεται τουλάχιστον λίγο υπερβολικό.

Ο David Coursey εργάζεται και γράφει για την τεχνολογία εδώ και περισσότερα από 25 χρόνια. Επικοινωνήστε μαζί του στο [email protected]